Het laatste weekend in Mongolië en de terugreis

8 augustus
Omdat Ehne vandaag lekker aan het relaxen is in een soort van ‘Termea2000’ ergens buiten UB, print ik het report uit en zet het op een USB-stick van het MIKoffice. Een vriendin van Ehne zal het komen ophalen en na het weekend zal ik dan wel te horen krijgen of mijn werk gewaardeerd wordt.
De ochtend zit ik lekker koel in het office wat mailtjes te versturen, waarbenjij bij te werken en wat te surfen op Internet op zoek naar de gebruikelijke souveniertjes van Mongolië. Het zal vandaag 26C worden en het weekend zelfs weer boven de 30C!

Na de lunch in een “healthy restaurant met vegetarische keuze”, ga ik met Shinee een aantal souvenierswinkeltjes langs. Het is lastig om te bedenken voor wie ik wat mee zal meebrengen. Het moet lichtgewicht zijn, niet te veel plaats in ‘mijn’ koffer in beslag nemen en ook nog betaalbaar blijven. Er is zo veel om uit dit bijzondere land mee te nemen! Ja, we (ik met wie dan ook) moeten gewoon een keer terug om meer van dit land te zien en desnoods met een volledig bouwpakket van een ger weer terug te keren naar Nederland!

Pas om half 5 zijn we weer terug bij ‘mijn’ appartement. Shinee gaat nog heel even werk in het office en ik maak pasta voor mezelf klaar, neem een warme douche en kijk in de avond naar de openingceremonie van de Olympische spelen –met onbegrijpbaar mongools commentaar-.

9 augustus
Dit weekend staan er nog geen plannen op het programma. Het plan om naar countryside te gaan gaat jammer genoeg niet door omdat iedereen het druk heeft. Dus probeer ik me deze dag maar zelf bezig te houden. Tussen de middag ga ik nog even een klein uurtje voor het appartement zitten in de toch wel warme zon. Kijkend naar de vaklui op het dak, de spelende kinderen en de toch wel verloederde gebouwen.
Als ik Ehne bel neemt ze niet op. Uiteindelijk ontvang ik sms terug op mijn sms dat ze buiten UB zit voor medicatie omdat ze te lage bloeddruk blijkt te hebben (jeetje waarom moet haar dat nou overkomen?!). Waarschijnlijk zal ik haar dus niet meer zien hier in Mongolië, wat ik wel erg jammer vind, want ze heeft me goed ontvangen hier!
Rond 16u loop ik nog een rondje richting de Monastry- Museum of Choijin Lama’ ten zuiden van de Sukh Baatar square. In de ‘voortuin’ van deze tempel ga ik heerlijk een uurtje in het zonnetje zitten, terwijl ik luister naar het geklater van een fontijntje, geniet van de stilte en uitzicht heb op de bergen aan de rand van UB.
Na het avondeten en een warme douche kruip ik op de bank en zap wat door de 60 (!) kanalen heen. En dan zie ik bij toeval Batdorj (van het UDRC) op tv! Ondanks het mongools is, kan ik de bekende beelden van Erdenet herkennen en zelfs wat mensen van één van de communities in de ger-area. Ook komt Shinee (ook van het UDRC) even in beeld. Beiden zullen wel uitleg gegeven hebben over hun werk en het doel van de zgn. ‘saving groups’ een ‘community based project’. Daarna zap ik verder en kijk de mannen-teamqualificatie van turnen op de Olympische spelen.

10 augustus
Voor de zondag wordt ik vroeg wakker.. maar dat komt mooi uit , omdat ik dan nog wat turnen kan zien. Rond 12u loop ik richting de State Department Store via een andere straat. Hier had ik eerder vanuit de taxi een plein gezien, dus gebruik ik dit maar als doel. Het plein blijkt niet veel voor te stellen –vooral niet op de stille(re) zondag. Maar er tegenover zit er wel een Boeddhistisch meditatiecentrum met ‘Stupa café’. Het centrum zelf is gesloten, maar ik kan wel plaats nemen op één van de comfortabele bankjes in het café. Omdat ik niet veel geld meer heb, bestel ik ‘Mongolian tea’.. ook omdat ik deze bijna laatste dag even op Mongoolse traditie wil afsluiten. Genieten van de koelte, de rust en de kom ‘melkthee’ blijf ik er een half uurtje zitten.. ja, dit café is een aanrader
Daarna loop ik verder en stap een antiekzaak binnen. Ik heb nog 10.000 tugrug te besteden, maar dat is bij lange na niet voldoende voor antiek. Toch vraag ik hoeveel de ‘antieke tugrugs’ kosten. De vriendelijk verkoper laat op zijn rekenmachine verschillende dollarprijzen zien voor de setjes of losse biljetten. Als ik half gebarend duidelijk maak dat ik geen dollars heb, en al helemaal niet zo veel, drukt ie me onverwachts een briefje van 25 tugrug in mn hand. Helemaal verbaasd, maar heel erg dankbaar zeg ik wel tien keer ‘thank you’ en ‘bayarlakh’ en loop met een grote glimlach te winkel uit.
Ik stap ook nog even Café Amsterdam binnen, maar het nederlandse meisje is helaas niet aanwezig. Dus zeg ik maar tegen een medewerker dat ik over 2 dagen vertrek en eigenlijk gedag kwam zeggen. Terug in mijn appartement heb ik een late lunch en wordt ik om 16u door Bayarmaa opgehaald. We gaat naar haar boetiek. (Omdat ik dit bericht toch pas na thuiskomst plaats kan ik het wel opschrijven..). Bayarmaa heeft een boetiek en ontwerpt kleding voor haar hobby. Haar nicht en nog twee anderen (?) zijn de naaisters daar en werken haar en hun eigen ideeen uit. Ik heb er twee tradionele kledingstukken besteld en vandaag ga ik er heen om te maten af te passen. De stoffen zien er mooi uit! Ben benieuwd wat het eindresultaat wordt!
Na als paspop gestaan te hebben, ga ik samen met Bogi naar haar huis. Hier kijk ik even met Cindy naar een Mickey Mouse film en met de vader naar olympisch voetbal en maak een kort praatje. Daarna ga ik samen met Bogi en Cindy eten in een restaurant. Bayarmaa gaat op het laatste moment toch niet mee omdat ze het druk heeft met voorbereidingen voor het vertrek op maandag naar Singapore.
Na het eten loop ik nog even naar de boetiek waar de 3 medewerksters druk bezig zijn allerlei kleren voor Bayarmaa te verstellen. Tegen 20u besluit ik toch maar naar ‘huis’ te gaan, omdat ik moe ben. Het afscheid van Bayarmaa valt toch wel zwaar, maar we spreken af dat we emailcontact houden en elkaar zeker nog zien.. al is het over 10 jaar in Mongolië of Nederland.

11 augustus
De laatste dag hier in Mongolië voelt ‘dubbel’ aan. Ja, ik ben blij dat ik eindelijk naar huis mag en mijn familie weer kan zien, maar als ik tussen de middag voor het laatst door de straten van UB loop, moet ik toch wel een traantje wegpinken. Ik beloof mezelf een keer terug te komen, maar wanneer..? Toen ik tussen de middag nog even naar het MIKoffice ging om gedag te zeggen en een brief met wat kleine cadeautjes voor Ehne af te geven, wordt ik uitgenodigd om even aan tafel te zitten. Ik krijg nog wat MIKsouveniertjes mee. Een MIKpen en een MIKbeker (hmm, had net gepland mijn eigen meegenomen kampeerbeker achter te laten voor Shinee, omdat deze toch maar veel plaats inneemt in ‘mijn’ koffer, maar nu krijg ik er één voor in de plaats!). Ook belooft ene Sugarnyam mij morgen ochtend naar het vliegveld te brengen
In de avond wacht ik op een telefoontje van één van de MIKmedewerkers, omdat we uit eten zouden gaan. Maar deze komt niet en er is ook niemand te bereiken. Dus ga maar aan mijn laatste pakje noedels. Na Bogi opgebeld te hebben, komt zij me halen en gaan we samen naar het boetiek waar de mooie (!) kledingstukken al klaarhangen. Shinee komt ook en na een dag en dank je wel tegen Bogi loop ik samen met Shinee naar het appartement. Het is inmiddels al 22u00. Shinee blijkt te blijven slapen. Was eigenlijk niet goed overgekomen bij mij.. maar uiteindelijk hebben we gezellige gesprekken en gaan we pas tegen 2u00 slapen. Ze laat familie en schoolfoto’s zien, vertelt over haar studieverleden en verschillende banen en hoe fanatiek ze vroeger basketbalde (terwijl we naar olymisch basketbal zitten te kijken). Krijg ik toch een stukje mongools familieleven mee

12 augustus
Om 3u30 gaat de wekker alweer. Ik prop met een beetje moeitje alles in ‘mijn’ koffer en ontbijt samen met Shinee. Om 4u30 komt Sugarnyam mij met de jeep halen en is het ook tijd om Shinee een afscheidsknuffel te geven. 5u10 zijn we al op UB-airport en drinken we nog even een kopje thee/koffie en zwaait Sugarnyam mij uit voordat ik de ‘security zone’ in ga waar ik me incheck voor de vlucht naar Moskou, zonder gezeur en extra bij betalen voor me net iets te zware koffer. Bij de controlepoortjes piept het poortje al voordat ik er doorheen ben en wordt mijn rugzak tot 3x toe door de röntgen heen gehaald. Maar uiteindelijk wordt er niets extra’s gecontroleerd. In de rij bij de douane vul ik een ‘Departure form’ in (vreemd, waarom zouden ze dat willen) en kom ik veilig en wel met een stempel in mijn paspoort door de controle. Gelukkig, want eigenlijk was ik een dagje illegaal in het land, want mijn visum was al verlopen!
Wachtend op het boarden geef ik mijn laatste tugrugs uit in één van de souvenirwinkeltjes en zitten we om 9u15 pas daadwerkelijk in de lucht (ipv de geplande 7u35). ‘Dag Ulaanbaatar, dag Mongolië, tot ooit.. hopelijk snel!’ Toch landen we keurig om 10u15 (lokale tijd) op Moskou, na een vlucht van 6 uur. Hier heb ik een goede 5 uur overstaptijd. Om 13u30 kan ik pas mijn boardingpas ophalen, dus maak de tijd vol met wat rondlopen en op zoek naar een flesje water. Bijna overal kun je alleen maar met roebels of creditkaart betalen.. best vreemd. Maar uiteindelijk vind ik een winkeltje waar je voor €.2,50 een simpel 0,5 liter flesje water kunt kopen. Met MacBook en mijn eigen eten neem ik plaats aan een tafeltje van een restaurant waar de Russische tv met olympisch schoonspringen en boxen aan staat.
Het is niet helemaal duidelijk waar ik zijn moet voor mijn boardingpas, dus vraag het toch maar even na. Ik kom in een wachtkamer terecht waar je je paspoort moet afgeven. Er zitten 6 andere te wachten. Iedereen zit maar een beetje wazig voor zich uit te staren, naar elkaar te staren en naar de TV. De ander dommelt wat weg of leest een tijdschrift of krant. Na een tijdje ga ik toch maar even navragen of het mogelijk is een plaats bij het raam te krijgen en hoelang het kan gaan duren. Na ongeveer 40 minuten is het geregeld. Nooit geweten dat er zo ingewikkeld over gedaan kan worden.
Rond 14u45 loop ik weer op m’n sokken door de security poortjes heen en maak de wachttijd tot het boarden vol achter m’n MacBook. Bijna thuis! De KLM vlucht van Moskou naar Amsterdam Schiphol duurt 3 uur en 5 minuten. Ik heb 1,5 stoel voor mezelf en zit weer bij het raam. Het is te merken dat het een vlucht is naar Nederland. Om me heen hoor ik steeds meer nederlands praten en het KLM personeel is natuurlijk ook nederlands. Ik lees mijn boek uit, schrijf in mijn dagboek en luister naar wat muziek om de tijd hopelijk wat sneller te laten gaan. Constant zit ik te ‘zenuwen’ over mijn terugkomst op Schiphol.. hou zou het zijn om mijn familie weer te zien?!
Iets voor 17u30 landen we en kan ik ‘mijn’ koffer al redelijk vlot van de band halen. Marjorie, Mirianne, Stefan en Jorick staan me al op te wachten en de turen door de ramen. Gek om ze zo te zien.. wil liever niet kijken, want wil liever de schuifdeuren door rennen en ze omhelzen! 5 minuten later is het al zover.. Met een grote lach kan ik eindelijk mijn familie eindelijk weer zien.
Na een kort telefoontje met Marinde rijden we over de strak aangelegde asfalt wegen –zonder kuilen- in het filevormende verkeer terug naar Rotterdam. Daar staat Ton al te wachten op mijn terugkomst en komen de hondjes mij met kwispelde staart begroeten. Samen met de ouders van Stefan nuttigen we een gezellig ‘welkomsdiner’ en deel ik de gekochte souveniertjes uit.
Na en hollandse douche kan ik dan eindelijk in mijn eigen bed kruipen. Blij dat ik weer thuis ben, maar vooral gek en onwerkelijk weer terug te zijn. Als ik de volgende ochtend wakker wordt, weet ik niet waar ik ben.. Terug in Nederland, terug uit het mooie Mongolië, terug van een onvergetelijke reis die mij een levensles geleerd heeft en voor altijd een prachtige herinnering zal blijven.