National Park Terelj
Door: Marilinde
Blijf op de hoogte en volg Marilinde
05 Augustus 2008 | Mongolië, Ulaanbaatar
Zondag 3 augustus
Een middag/avondje National Park Terelj dus!
Als we het centrum van UB uitrijden in noordoostelijke richting, zie je goed hoe de stad langzaam aan aan het groeien is. Eerst zie je nog her en der (vervallen) appartementen complexen, maar later verandert dit in ger areas (en wat kleinschalige fabriekjes en loodsen). De hoofdweg is wel van asvalt, maar met veel kuilen, terwijl de zijwegen allemaal zandwegen zijn.
Uiteindelijk rijden we er iets langer over, omdat Bayarmaa het vermoeden heeft dat ze verkeerd is gereden. Na een paar gevaarlijke omkeer- manouvres op een drukke weg rijden we een stukje terug. Als ze aan iemand wachtend bij een bushalte de weg heeft gevraagd, bleken we toch op de goede weg te zitten.
Als we aankomen bij de ‘ingang’ van Terelj ziet de lucht er dreigend donker uit en er staat een harde wind. Daar boven op de berg is een ‘gebedsplaats’ –“een hoop stenen met een paal waar voorbijgangers sjaaltjes en vlaggetjes aan vastbinden”- waar we door een bijna-zandstorm, naar traditie met de klok mee al steentjes gooiend een rondje omheen lopen. Gauw stappen we de auto weer in en rijden een stukje verder.
Bij de volgende stop zijn daar een drietal jongens die met hun paarden, kamelen en adelaar zitten te wachten totdat toeristen langskomen. Ik speel even voor zo’n toerist: Na 2000 tugrug betaalt te hebben (iets meer dan 1 euro) krijg ik een handschoen aan en ga op de foto met de adelaar. De jongen trekt soms aan een touwtje die vastgebonden is aan de poot van de adelaar, zodat deze –denk ik- zijn/haar vleugels uitslaat. Ik hou de indrukwekkende vogel op verschillende hoogte beet, totdat mijn arm moe wordt van het gewicht dat het moet dragen. Daarna stap ik –eerst toch met een beetje twijfel- voor 1000 tugrug op een kameel. Als ‘ie opstaat wordt je eerst half naar voren gegooid, omdat ‘ie eerst op z’n achterpoten gaat staan. Eenmaal op z’n poten, zit ik daar hoog tussen die 2 bulten op z’n rug. Gek hoor! Na een klein rondje lopen, laat de jongen die de kameel begeleid de kamel weer door z’n poten gaan zodat ‘ie gaat liggen en ik weer veilig af kan stappen. Er loopt ook een mooie stevige witte yak rond daar, die bereden wordt door een jongetje :) Een mooi moment voor en foto dus!
Als we verder rijden begint Cindy aldoor te zeggen ‘I want to ride a horse, I love white horses’.. Maar omdat het eerst nog te winderig is en later te zoning, wordt deze wens vooruit geschoven. We brengen een bezoek aan de zgn. “Turtle Rock” en rijden daarna verder naar een pas geopend hotel. Dit hotel is erg sjiek, maar serveert pas om 18u weer eten. Dus we moeten onze rommelige magen nog 2 uur rustig houden.
Terwijl we wachten lopen we nog even naar de rivier waar ik samen met Cindy steentjes in het heldere, koude en kabbelende water gooi (en natuurlijk wat mooie stenen uitzoek voor mijn verzameling).
Terug in het hotel hangen we een beetje rond, totdat het eten geserveerd wordt. Ik deel een vegetarische pizza –met ongare bodem- met Cindy, Bayarmaa neemt een ‘Terelj Burger’ en Bogi iets met schapenvlees.
Na de late lunch, dan wel avondeten gaan we dan –eindelijk- paardrijden! Voor 2500 tugrug per persoon rijden we gedurende een half uurtje heuvel op en af en weer terug op een mongools paard met een niet zo’n erg comfortable zadel. Maar genieten doe ik! Al rijdend tussen de edelweiss, het paard dankend dat ‘ie me dragen wilt en genietend van het uitzicht!
Tegen 19u beginnen we aan de terugreis om maar niet in het donker te hoeven rijden op de bergweggetjes. Omdat we al wat verder het Terelj gebied ingereden waren en het naarmate we dichter bij UB komen het wat drukker wordt op de weg, wordt ik tegen 21u (pas) afgezet bij mijn appartement. Een geslaagde dag, mooie uitzichten, veel gedaan en moe! Na een warme douche kruip ik lekker in mijn slaapzak en kan tevreden terugkijken op dit 1 na laatste weekend.
Een middag/avondje National Park Terelj dus!
Als we het centrum van UB uitrijden in noordoostelijke richting, zie je goed hoe de stad langzaam aan aan het groeien is. Eerst zie je nog her en der (vervallen) appartementen complexen, maar later verandert dit in ger areas (en wat kleinschalige fabriekjes en loodsen). De hoofdweg is wel van asvalt, maar met veel kuilen, terwijl de zijwegen allemaal zandwegen zijn.
Uiteindelijk rijden we er iets langer over, omdat Bayarmaa het vermoeden heeft dat ze verkeerd is gereden. Na een paar gevaarlijke omkeer- manouvres op een drukke weg rijden we een stukje terug. Als ze aan iemand wachtend bij een bushalte de weg heeft gevraagd, bleken we toch op de goede weg te zitten.
Als we aankomen bij de ‘ingang’ van Terelj ziet de lucht er dreigend donker uit en er staat een harde wind. Daar boven op de berg is een ‘gebedsplaats’ –“een hoop stenen met een paal waar voorbijgangers sjaaltjes en vlaggetjes aan vastbinden”- waar we door een bijna-zandstorm, naar traditie met de klok mee al steentjes gooiend een rondje omheen lopen. Gauw stappen we de auto weer in en rijden een stukje verder.
Bij de volgende stop zijn daar een drietal jongens die met hun paarden, kamelen en adelaar zitten te wachten totdat toeristen langskomen. Ik speel even voor zo’n toerist: Na 2000 tugrug betaalt te hebben (iets meer dan 1 euro) krijg ik een handschoen aan en ga op de foto met de adelaar. De jongen trekt soms aan een touwtje die vastgebonden is aan de poot van de adelaar, zodat deze –denk ik- zijn/haar vleugels uitslaat. Ik hou de indrukwekkende vogel op verschillende hoogte beet, totdat mijn arm moe wordt van het gewicht dat het moet dragen. Daarna stap ik –eerst toch met een beetje twijfel- voor 1000 tugrug op een kameel. Als ‘ie opstaat wordt je eerst half naar voren gegooid, omdat ‘ie eerst op z’n achterpoten gaat staan. Eenmaal op z’n poten, zit ik daar hoog tussen die 2 bulten op z’n rug. Gek hoor! Na een klein rondje lopen, laat de jongen die de kameel begeleid de kamel weer door z’n poten gaan zodat ‘ie gaat liggen en ik weer veilig af kan stappen. Er loopt ook een mooie stevige witte yak rond daar, die bereden wordt door een jongetje :) Een mooi moment voor en foto dus!
Als we verder rijden begint Cindy aldoor te zeggen ‘I want to ride a horse, I love white horses’.. Maar omdat het eerst nog te winderig is en later te zoning, wordt deze wens vooruit geschoven. We brengen een bezoek aan de zgn. “Turtle Rock” en rijden daarna verder naar een pas geopend hotel. Dit hotel is erg sjiek, maar serveert pas om 18u weer eten. Dus we moeten onze rommelige magen nog 2 uur rustig houden.
Terwijl we wachten lopen we nog even naar de rivier waar ik samen met Cindy steentjes in het heldere, koude en kabbelende water gooi (en natuurlijk wat mooie stenen uitzoek voor mijn verzameling).
Terug in het hotel hangen we een beetje rond, totdat het eten geserveerd wordt. Ik deel een vegetarische pizza –met ongare bodem- met Cindy, Bayarmaa neemt een ‘Terelj Burger’ en Bogi iets met schapenvlees.
Na de late lunch, dan wel avondeten gaan we dan –eindelijk- paardrijden! Voor 2500 tugrug per persoon rijden we gedurende een half uurtje heuvel op en af en weer terug op een mongools paard met een niet zo’n erg comfortable zadel. Maar genieten doe ik! Al rijdend tussen de edelweiss, het paard dankend dat ‘ie me dragen wilt en genietend van het uitzicht!
Tegen 19u beginnen we aan de terugreis om maar niet in het donker te hoeven rijden op de bergweggetjes. Omdat we al wat verder het Terelj gebied ingereden waren en het naarmate we dichter bij UB komen het wat drukker wordt op de weg, wordt ik tegen 21u (pas) afgezet bij mijn appartement. Een geslaagde dag, mooie uitzichten, veel gedaan en moe! Na een warme douche kruip ik lekker in mijn slaapzak en kan tevreden terugkijken op dit 1 na laatste weekend.
-
05 Augustus 2008 - 05:50
Anton:
Heey Mari,
Het ziet er mooi uit dat park! Gaaf zo'n grote adelaar op je arm, zou die ook vegatarisch zijn ;)
Het is leuk dat je zo goed de dingen in detail kan beschrijven :D Het altijd weer leuk om de berichten te lezen.
Dan mag je bijna weer op huis aan zeker? Iig heel veel succes de laatste dagen en tot snel dan maar :)
Groetjes xx -
05 Augustus 2008 - 06:55
Stefan:
Eindelijk een échte adelaar op je hand! Weer eens wat anders dan Tjiepie :)
Kus,
Stefan. -
05 Augustus 2008 - 08:15
Jannie:
Hoi Marilinde, Gelukkig maar dat je niet alleen in Mongolie bent om te werken en dat je ook nog de kans krijgt om andere dingen te doen en te zien.Dan gaat de tijd gelijk een stuk sneller.Kun je niet een stukje Mongolie mee nemen naar dit volle drukke overbevolkte land?Ik zit weer helemaal te genieten van je belevenissen en de foto's.
Volgende week om deze tijd ben je weer onderweg naar "thuis", het is nu echt aftellen.Dag, groetjes Jannie -
05 Augustus 2008 - 16:19
Mir:
mooi ik ben gelijk begonnen met het trainen van tjieppert.. maar dat touwtje en dan die vleugels.. het wil nog niet zo lukken..
tot bijnaanaanananananaa :)
kuskus -
05 Augustus 2008 - 21:27
Marjorie:
hmmm, zouden ze die beroemde schildpad missen als jij hem ook verzamelt. En heb je ook een gebedje laten vlaggen? en dan al die dieren: magnifiek hoor. nou ben je natuurlijk niet meer tevreden met een dagje slagharen...
fijn dat je dit ook nog even meepakt. -
06 Augustus 2008 - 01:40
Marilinde:
Hoi allemaal!
Ik heb geen vlaggetje meer op gehangen, had niets bij me.. en we waaide daar boven bijna weg door die 'zandstorm!'
Bijna naar huis.. Bijna iedereen met een lach en een traan weer kunnen zien!Nog 3 daagjes een weekend en een maandag om m'n koffer in te pakken.Voor die tijd plaats ik vast nog wel een berichtje vanuit het verre Mongolie!Tot dan en later.
Liefs,
Marilinde.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
